Boşanma sanatı

Tıpkı evlenmek gibi, boşanmak ta bir sanattır, bir raconu vardır. "Boşanmanın sanatı mı olur?" demeyin, elbette olur. Hayatta hiç kimse boşanacağını öngörerek evlenmez, bile bile "lades" demez. Evlilik zaten zor bir iştir, boşanmak daha da zordur ve başına gelmeyen kişi ne kadar travmatik olduğunu pek algılayamaz. Boşanmak bir uzvunu kaybetmek gibi bir şeydir, her ne kadar o uzuv kangren olsa bile siz o hastalıklı uzvunuzu kaybettiğinizde bir parçanız gider ve bu sizi çok derinden yaralar.

Evlenirken çiftler çok mutludur - kaynanalar hariç... Birbirini seven kadın ve erkek bir çok hayaller kurarak evlenirler, hep mutlu olacaklarını düşünürler. Ama hayat acıdır, evlilik ise daha da acıdır. Canım - cicim aylarından sonra gerçekle yüzleşirsiniz. Aranızdaki aşk zaten bir süre sonra ölecektir, belki sevgi de bitecektir, ama en kötüsü aranızdaki saygının kaybolmasıdır. Karı dır dırı (bakınız: Karı dır dırı), aldatma (bakınız: Erkekler neden aldatır?), başkasına aşık olma (bakınız: Ya başkasına ilgi duyarsam?), bir sürü kandırmaca ve yalan (bakınız: Hayatımız yalan !), aşırı kıskançlık, aile içi şiddet, ve daha bir çok sebep yüzünden evlilik kötüye gidebilir ve bir süre sonra işler çığırından çıkabilir. Artık her iki taraf ta birbirinden nefret etmekte ve birbirini çekememektedir. Bu durumda ayrılmaktan başka çare yoktur.

Boşanmaların sebepleri arasında bazı erkek veya kadınların garip davranışları da olabilir. Aslında erkek evliliğe korkuyla bakar, çünkü o güne kadar hep bekar gezip istediği kadınla beraber olmuştur ve bundan sonra artık bu özgürlüğü elinden alınacaktır, yada öyle hissedecektir. Veya kız arkadaşıyla çıkarken arası çok iyi olmasına rağmen evlilik öncesi stres yüzünden erkek hiç istemediği bir evliliğe sürüklenebilir, ama yine de kıza "ayıp" olmasın diye evlenir. Bunun yanında kızı hamile bırakıp (bakınız: Kadın hamile kalınca) aile ve kanun baskısı sonucu evlenenlerin de sağlıklı bir evlilik yaşamayacağı malumdur.

Boşanma her iki tarafı da etkilese de bundan en çok kadınlar etkilenir. Bu aslında gayet doğaldır çünkü kadınlar erkeklere göre daha hassas ve duygusaldır. Boşanma olayı kadında ciddi stresler yaşatır, bunalıma sokar. Erkek ise genellikle bir süre sonra - veya en kısa zamanda - bu stresi atlatır ve hayatına kaldığı yerden devam eder. Eğer arada birde çocuk varsa o zaman olay daha da zorlaşır ve özellikle çocuk için büyük travma yaşatır. Boşanma süreci çok çirkin bir süreçtir; mal ve/veya çocukların paylaşımı, nafaka, tazminat vs gibi konular herkesi fazlasıyla gerer.

Boşanmanın kırıcı ve yıkıcı etkilerinden kurtulmak mümkün müdür? Acaba kalbimizin derinliklerinde hissettiğimiz bu acıyı hemen atlatabilir miyiz? Net bir cevap verecek olursak "Hayır", maalesef bu işin kolay bir yolu yoktur. Boşanma her iki tarafa da çok acı verir. "Zaman her şeyin ilacıdır" derler, aslında doğrudur ama "zaman" herkese göre değişir; bazılarına göre bu "zaman" bir kaç ay iken bazılarına göre yıllarca sürebilir.

Boşanma sonrası yaşanılan depresyon ve mutsuzluğu atlatmanın çeşitli yolları vardır, ama bu yollar kişiden kişiye değişir ve farklı sonuçlar verir. Kendine saygı, iyimser olmak, yaşadıklarını başkasına - mesela en iyi arkadaşına veya psikoloğa - anlatmak, veya hemen yeni bir ilişkiye başlamak bunlardan bazılarıdır. Ayrıca anne - babanızın veya bazı arkadaşlarınızın boşanmanızla ilgili negatif düşüncelerine de kulak tıkamanız gerekir, yoksa siz tam unutacakken olay temcit pilavı gibi sürekli önünüze gelir. Bunların yerine sizi cesaretlendiren lafları dinleyin, bu stresi size yaşatan kişiyi "affedin" çünkü ondan nefret ederek pek bir yere varamazsınız, içinizden kurup kendinizi boşu boşuna yemeyin. Ve asla kendinizi dış dünyadan izole etmeyin. Kendinizi "bilin", kıskanmanız veya kızmanız gayet doğaldır çünkü siz de normal bir insansınız ve tıpkı diğer "normal" insanlar gibi hisleriniz ve duygularınız var.

Unutmayın, bu dünyada ilk boşanan kişi siz değilsiniz. Mutlu olun, mutlu olmaya çalışın. Çünkü hayat çok kısa...