Ottur çeker, boktur kokar

Aşk için argo bir deyim vardır: "Ottur çeker, Boktur kokar", yani aşk bu belli olmaz, bir sinek gibi ota da konabilir boka da... Benim anlatacağım şey aslında aşk değil, ben aşık olmayı üniversite yıllarımdan sonra bıraktım. En son aşık olduğum kız, hesapta beni çok seven ve evlenme hayalleri kurduğum o kız, ben askerdeyken beni terkedip başka biriyle evlendikten sonra bir daha kimseye aşık olmadım, evlendiğim kadına dahi ! Acaba o son "aşk" bana neden bu kadar koydu? Çok güzel bir kız değildi, gerçi vücudu hakikaten enfesti ama suratı "eh işte". Ben daha çok sarışınları severim ama bu kız esmerdi. Tabii ki çok kafa bir kız idi ama daha bir çok kafa kız ile çok iyi arkadaş veya sevgili olmuştum o zamanlar. Peki ama ondan ayrılmak, daha doğrusu terkedilmek bana niye bu kadar koydu? Daha önce de başkaları tarafından terkedilmiştim ama böyle değil, benim aşık olduğum ve onun bana aşık olduğundan yüzde yüz emin olduğum biri tarafından değil.. Açıkça söylemek gerekirse, genelde terkeden taraf ben olmuşumdur, hayatımda bir kız tarafından çok az terkedildim, ve o son sefer bana çok koymuştu..

Acaba bu kadar bozulmama sebep olan şey onu çok sevmem ve ilk defa evililik hayalleri kurmama rağmen terkedilme hissi miydi? Acaba bu terkedildiğim an ondan çok uzakta olmam - yani askerde olmam - ve olaya müdahale edememem miydi? Yoksa onunla bir çok defa yatıp petting yaparak sevişmemize rağmen kızlığını vermemesi, yani onu evlenene kadar koruması mıydı? Yada bana vermediği kızlığını gidip o "başka" adama mı vermişti? Belki bunların hiç biri, yada hepsi. Açıkçası artık hiç te umrumda değil, ama sorun şu ki o kızdan sonra hiç kimseye aşık olamadım, sadece ya çok sevdim yada çok ilgi duydum, ama asla aşık olmadım. Karımı da çok sevdim, ama sevgi ile aşk farklı şeyler.

Bunları anlatmamın sebebi şu anda yaşadıklarımın aşk ile ilgisi olmadığı.. Ama aşık değilim demek sevmiyorum demek değildir. İnsan bir çok kişiyi - yada şeyi - aynı anda sevebilir; mesela karısını yada kocasını, metresini, arkadaşlarını, köpeğini yada kedisini, mavi gömleğini, salondaki orkidesini, vs. Bazılarını diğerlerine göre daha çok severiz; mesela eşimizi metresimize göre daha çok sevebiliriz, yada kanka arkadaşlarımızı iş arkadaşlarımıza göre daha çok severiz. Sevgi'nin dereceleri vardır, yani bir hiyerarşi vardır. Bu hiyerarşik düzen içinde tüm sevgimizi basamaklara yerleştiririz: anne-baba sevgisi, karı-koca sevgisi, kız-erkek arkadaş sevgisi, kedi-köpek sevgisi, giysi, çiçek, vs gibi. Ve tüm bunları sevmeye devam ederiz.

Bu kadar sevgi içerisinde arada bazen başkalarına da ilgi duyabiliriz veya sevebiliriz. Eşimiz veya partnerimiz varken bir başka kadına veya erkeğe ilgi duyabiliriz (bakınız: Ya başkasına ilgi duyarsam?). İşte benim durumum bu sanırım; başkasına ilgi duyuyor ve onu seviyor olabilirim, onu düşününce kalbim pır-pır ediyor olabilir, onun bana mesaj atması için aportta bekliyor olabilirim, onun yaptığı her hareketi sanki o da bana ilgi duyuyormuş gibi algılayabilirim, onun adını duyunca heyecanlanıyor olabilirim, ve en nihayetinde onunla deliler gibi sevişmek ve onunla çocuk yapmak istiyor olabilirim. Tüm bunları istiyor olabilirim, ama bu illa da yapacağım demek değildir çünkü bazı şeyler karşı tarafın hislerine ve ortama da bağlıdır. Biraz kısmet, biraz kader, biraz da şansa bağlıdır bazı şeyler, kime aşık olacağımızı veya kimi seveceğimize biz karar veremeyiz, sadece öyle "olur". Kısacası, "ottur çeker, boktur kokar".