Erkek odun mudur?

Bu sorunun 3 cevabı olabilir, değil mi? "Evet" - "Hayır" - "Biraz". Ama üç cevabı yok, kimin açısından baktığına bağlı. Kadınlara göre cevaplar "Evet" - "Çoğunlukla" (yani = Evet), erkeklere göre ise "Hayır" - "Bazen" (yani = Hayır). Demek ki bu sorunun tek bir cevabı varmış, o da kimin söylediğine bakarmış. Acaba hakikaten erkekler odun veya öküz mü? Yoksa kadınlar abartıyorlar mı her zamanki gibi? Bakalım bakalım...

Erkek: adı üstünde, erkek !! Yani sert, acımasız, vurdumduymaz, delikanlı, duygusuz, kaba, vs vs. Acaba hakikaten de öyle mi, yani tüm erkekler kaba-saba, ne yaptığını bilmeyen, yontulmamış tipler mi? Bir erkek kadınını niye anlamaz, hele hele kendi kadınını, yani eşini? O kadar kaz kafalı mıdır? Hiç sanmam. Tabi ki her ırk ve cinste olduğu gibi erkeklerinde içinde muhakkak kalas olanları vardır, ama bu onların suçu mudur? Yetiştikleri ortam ve şartlar onu böyle yapmış olabilir mi? Mesela bizim gibi toplumlarda bir takım işler erkeğin sırtına yüklenmiştir: büyük adam ol, çok para kazan, evini geçindir, çocuklarının geleceğini garantiye al, karına iyi bak, yatırım yap vs gibi. Bu tip sorumlulukları kendine görev edinen erkek öncelikle büyük adam olmak için etrafındaki rakiplerini ezmek zorundadır, iş hayatından bahsediyorum. Çok para kazanmak için çok çalışmak, dolayısıyla meslekdaşlarına göre veya iş arkadaşlarına göre daha iyi olmak zorundadır. Malumunuz üzere dünyadaki ekonomilerde, tıpkı bizdeki gibi, belli bir "reel" para miktarı vardır, diyelim 100 lira. Bu yüz lira o ülkede yaşayan 100 kişiye eşit miktarda dağıtılmış olsun, yani herkesin 1 lirası var diyelim. Eğer siz çok para kazanmak isterseniz, diyelim ki 5 lira, diğer insanların fakirleşmesi gerekir, yani bazıları para kaybeder bazıları ise o kaybedilen paraları kazanır. Bu demektir ki zenginleşen kişi diğer insanları ezmek zorundadır, yani iş hayatında sert olmak zorundadır, başkalarına acırsa para kazanamayacak yani evini tam geçindiremeyecek ve dolayısıyla ailenin geleceğini garantiye alamayacaktır.

Sonra birde askerlik yapar erkek, orada da sert olması gerekir, silah kullanması veya kullanmayı bilmesi gerekir, çünkü her hangi bir nahoş durumda belki de karşısındaki insanı öldürmesi gerekecektir. Ayrıca, maalesef günümüz dünyasında "yumuşak" olarak bir şey elde etmek hakikaten çok zordur, çünkü tüm dünya materyalist olmuştur. O filmlerde gördüğümüz "yazık, ayıp, ama olmaz ki, vicdanım el vermez" vs gibi söylemler tarihin sayfalarına gömülmektedir gittikçe. Kısacası "erkek" her zaman "erkek" olmak zorundadır, hem de daha sertinden, hem de daha duygusuzundan.

Peki bu şartlar altında ilişkide erkek neden "odundur" diye düşünür mü kadınlar? Tabii ki "Hayır".. Kadınlar birer çiçektir, çok narinlerdir, onlarsız erkekler yapamaz, tıpkı erkeksiz kadınların yapamayacağı gibi. Ama kadın bunu düşünmez, çünkü o anasından bebeklikten beri hep nazik ve yumuşak bir biçimde eğitilmiş ve büyütülmüştür, her zaman küçük prenses olmuştur. Büyüdükçe, daha doğrusu erkeklerle iletişime girdikçe onların kendisine anası gibi davranmasını bekler, çok iyi bakmasını ister, çünkü o annesinin "prensesidir". Bir restorana gidince veya arabadan inerken kapısının erkek tarafından açılmasını ister, özel günlerde gül veya çiçek bekler sevgilisinden veya kocasından, kendisine güzel sözler fısıldanmasını ister, nazik bir masaj, iki tatlı söz bekler.. Beklerde bekler. Aslında genelde ilişkilerin ilk başında erkek nispeten bu beklentilere karşılık verir, ama sonrasında artık bu beklentiler artmıştır çünkü belki de çocuklarınız olmuştur ve baba, anne kadar çocuklarla ilgilenemiyor / ilgilenmiyordur, işleri vardır, toplantıları vardır, elinden pek fazla ev işi gelmiyordur falan filan, zaten bir babanın annenin yerini tutması beklenemez ama bunun kadın için önemi yoktur, erkek onu da yapmalıdır. Artık karı - koca olmalarına rağmen her sevgililer gününde erkek karısını muhakkak yemeğe çıkartmalı, ona gül almalıdır, almazsa kadın bozulur. Bozulursa ne mi olur? Hayat erkeğe zindan olur (bakınız: Karı dır dırı).

Bu durumda erkek kadının gözünde gittikçe "odun" olur, hem de yontulmamış olanından.. Kadın, erkeğin kendisini anlamamasından ve artık mutlu edememesinden şikayet etmektedir. Erkek te kendisine bu kadar hakarete anlam verememektedir, çünkü kendisine göre karısını mutlu edebilmek için elinden geleni yapmaktadır (bakınız: Kadını mutlu etmek). Hiç kimse kusurun kendisinde olduğunu görmez, karşısındakinin de bir birey olduğunu fark etmez, her ne kadar karı - koca veya sevgili veya partner olsalar dahi karşı cinsin kendi özel durumu ve karakteri olduğunu düşünmemekte ve onu kendisine benzetmeye çalışmaktadır. Kadına göre erkek "öküz" dür, erkeğe göre ise kadın "manyak" olmuştur artık. Oysaki artık bir "çift" olan bu iki karşı cins birbirinin farklı bireyler olduğunu kabul etmeleri lazımdır, onunla didişip onu kendine benzetmeye çalışmaktansa onunla beraber yan yana yürümeye çalışmalıdır, farklılıklarını kabul ederek... Erkek ile kadın hiç bir zaman "aynı" olmayacaktır, onlar iki "ayrı" bireydir ve birbirlerini çok (veya az çok) sevdikleri için birbiriyle iyi geçinmeye çalışan hakiki bir "çift" olmak zorundadırlar. Aksi takdirde biz bu soruyu daha çoookk sorarız kendimize: erkekler odun mudur değil midir? diye...